شهدای غریب
در طول دوران اسارت در اردوگاه ۱۱ تکریت بر اساس شواهد موجود حدود شصت نفر از آزادگان به دلایل مختلف به فیض عظیم شهادت نایل می‌شوند
این عزیزان را در سه گروه می‌توان طبقه بندی کرد.
۱- شهدایی که در بدو اسارت به علت جراحات وارده و عدم رسیدگی و بعضا علاوه بر عدم رسیدگی به علت ضرب و شتم به شهادت می رسند
عده ای در همان ابتدای اسارت و در خط مقدم
عده ای در بصره چه در مسیر انتقال و چه در بیمارستان مثل شهید محمد رضا شفیعی
تعدادی در استخبارات مثل شهید احمد متقیان‌فرد که علاوه بر جراحات شدید زیر شکنجه دوام نیاوردند.
عده‌ای در زندان الرشید مثل شهید حیدرگلبازی و اصغر بابایی زیروانی و..
تعدادی نیز در اردوگاه به شهادت می‌رسند.
مثل شهید کورش حیدری ـ پیرعلی جوانمرد و ..
۲ـ تعدادی زیادی نیز به علت بیماری ناشی از سوءتغذیه و محیط غیر بهداشتی مثل شیوع اسهال خونی و.. در اردوگاه و بیمارستان به شهادت رسیدند مثل مرتضی عبداللهی و ..
۳ـ و اما تعداد محدودی نیز علاوه بر مجروحیت شدید صرفا زیر شدید‌ترین شکنجه‌ها به علت مقاومت ، سرافرازانه به آسمانها عروج و مدال مظلومیت را دریافت کردند.
شهیدان افتخار آفرین
محمد رضایی
علی اکبر قاسمی
و مهدی احسانیان
شهدای مظلومی که نامشان تا ابد بر تارک تاریخ مقاومت ملت ایران خواهد درخشید.
البته تعداد زیادی از آزادگان نیز به جرم پاسدار ـ فرار ـ عزاداری ـ رهبری بچه‌ها و... تا آستانه شهادت شکنجه شدند که به علت کثرت اسامی و تمایل به گمنامی از ذکر نام این سروقامتان خودداری می‌شود.
حقیقتا که اجر این دسته ، از شهدا کمتر نیست.
