قسمت 124 - اولین ماه مبارک رمضان (2)
چهارشنبه, ۹ تیر ۱۴۰۰، ۰۹:۱۴ ق.ظ
اولین ماه مبارک رمضان۲
نگهبانها گوشزد میکردند که در ارتش چیزی بنام نماز و روزه و... نداریم و اسرا هم در پادگان ارتش حضور دارند و این قائده شامل حال آنها نیز میشود.
یکی از دعاهای وقت افطار دعای معروف امام زمان (عج) بود.
مخصوصا آن قسمت که مختص اسرا بود ـ اَلهم فُک کل اسیر .
این فراز با شدت و حدت و از عمق جان قرائت میشد و تا آخر عمر یکی از دعاهای همیشگی اغلب آزادگان خواهد بود.
دعای که به زودیها قرار نبود مستجاب شود.
من به شوخی به دوستان میگفتم به جای فُک کل اسیر ، فعلا که فَک کل اسیر پیاده میشود.
در زمان اسارت از مردمی که آزاد بودند شاید توقع داشتیم چرا کاری برای آزادی ما نمیکنند .
آیا در دعاهایشان از عمق جان یادی از ما هم میکنند.؟
آیا به این فکر کرده ایم که هم اکنون نیز عده زیادی از اسرای یمنی و فلسطینی و... در بند ظالمینی چون بعثیها هستند
آیا میدانید آنها از ما همین توقعی را دارند که ما در آن دوران از افراد و گروههای بیرون بند داشتیم.
اگر فرد و گروهی کاری از دستش برمیآید بسم الله.
کمترین کار دعا از از عمق جان است .
اَللّهُمَّ فُکَّ کُلَّ اَسیرٍ
شبهای احیاء به هیچ وجه امکان شب زنده داری و اجرای مراسمات نداشتیم . ولی بچهها در سکوت و همان حالت درازکش به تکلیف عمل میکردند
و این در حالی بود که هیچگونه لوازم آموزشی اعم از قرآن کریم و ادعیه و قلم و کاغذ و... در اختیار نبود
«الَّذینَ یَذْکُرُونَ الله قِیاماً وَ قُعُوداً وَ عَلى جُنُوبِهِمْ ...» همانها که خدا را در حال ایستاده و نشسته، و آنگاه که بر پهلو خوابیدهاند، یاد میکنند و در اسرار آفرینش آسمانها و زمین میاندیشند.
سالهای بعد که یک مقدار فضای باز ایجاد شد و بچهها خم و چم کار را یاد گرفتند با ترفندهایی در نشر و گسترش فرهنگ قرآنی پیشرفت نمودند.
بعثی ها از اینکه شب زنده داری و نماز جماعتها و اجرای مراسمات مذهبی به نگهبانها سرایت و از آن طریق به مردم تحت فشار عراق منتقل شود ترس داشتند و علت اصلی مخالفتشان نیز همین بود.
در سال اول که جو رعب و وحشت حاکم بود کسی تمایل به مخالفت و ایستادگی نداشت چون فقط تنبیه نبود که انتظار فرد را میکشید بلکه احتمال زنده ماندن زیر شکنجه بعید بنظر میرسید و از طرفی بعثیها دنبال بهانهای بودند تا بخاطر تخطی یک نفر همه را تنبیه کنند.
...ادامه دارد
۰۰/۰۴/۰۹