قسمت 20 -اعزام به خط مقدم درگیری
اعزام به خط مقدم درگیری
حدودا ساعت سه و چهار عصر مورخ دهم بهمن خود را به آب رساندیم تا از طریق قایق به خط مقدم درگیری اعزام شویم.
عراق جهت ممانعت از ورود رزمندگان کل منطقه که در شرق کانل ماهی واقع شده بود را آب انداخته بود.
لذا از این جا به بعد می بایست باقایق جلو می رفتیم .
البته راه خشکی هم وجود داشت اما به علت در تیررس بودن امکان عبور و مرور نبود .
منتظر قایقها بودیم که از خط بازمی‌گشتند .
هیچکدام خالی نبودند مملو از مجروح و شهید .
عملیات تازه انجام شده بود و تا تثبیت خط امکان ایجاد سنگر و خاکریز و عملیات مهندسی تا پایان مراحل چندگانه عملیات وجود نداشت لذا منطقه آرایش لازم را نداشت و نیروهای اعزامی وظیفه دفاع از پاتکهای سنگین دشمن به عهده داشتند و امکان خدمات رسانی اعم از سلاح و مهمات و تغذیه نیروها نیز به سختی امکان پذیر بود.
نیروهای اعزامی می بایست برای مدت سه شبانه روز در خط اول حضور یافته و همه تجیزات را همراه خود آورده باشند.
پس از تخلیه شهدا و مجروحین سوار قایق شدیم .
گودی های کف قایق پر از آب و خون بود.
قایقران سری تکان داد به این معنی که دیگر از بازگشت خبری نیست این را یکی از دوستان بعدها در اسارت تعریف کرد.
اواسط مسیر هواپیماهای عراقی سر رسیدند .
خوشبختانه چون موشکهایشان داخل آب می خورد اثرات چندانی نداشت .
آنهایی هم که نزدیک می خورد با خوابیدن کف قایق جاخالی می دادیم.
مگر اینکه به خود قایق اصابت می کرد.
به علت ارتفاع کم آب در بعضی از نقاط پره های موتور قایق گیر می افتاد.
اما قایقران تبحر داشت و مقداری موتور را بالا و روی سطح آب قرار می‌داد
دشمن جهت جلوگیری از عملیات رزمندگان اسلام عمدا این مقدار آب را در منطقه انداخته بود تا امکان رفت و آمد قایق و تانک و اداوات نظامی وجود نداشته باشد.
قایق با طی کردن حدود 7 الی 8 کیلومتر به انتهای مسیر رسید با پیاده شدن ما مجروحین و شهدا به قایق منتقل شدند.
قایقران استراحت نداشت.
جان بر کف در میدان .
