بعثی‌ها بیکار نبودند ۳
...مثال در زندانهای ساواک زندانبان هموطن شماست ، همزبان شماست ، در و دیوار با شما حرف می‌زند ، هر شئ یا کالایی مصرفی که می بینید و لمس می‌کنید از بیرون که به داخل آورده شده بوی وطن می‌دهد.
اصلا احساس دوری از وطن و غربت نمی کنید ، غذایی که تناول می کنید از همین بازار تهیه شده و بوی دست هموطنت می دهد .
پشت دیوار زندان یعنی آزادی ، بازجو و شکنجه گر همزبان توست می فهمی چه می گوید ، چه پچ پچ می کند و چه می‌خواهد.
اگر زرنگ باشی وموقعیت هم فراهم باشد می‌توان پیام رد و بدل کرد ، می‌شود در شرایطی خانواده ات را ملاقات کرد .
در زندان شما متهم هستید ، پرونده دارید ، میتوانید وکیل بگیرید و از خودتان دفاع کنید، میتوانید اعتراض کنید .
مدت زمان محکومیت معلوم ،
روز آزادیت مشخص .
میتوانید برای روز بعد از آزادی برنامه داشته باشید ، هوادار بیرونی دارید ، امکان عفو و تخفیف مجازات هست .
امکان رایزنی خانواده‌ات از طریق آشنا و به اصطلاح پارتی وجود دارد .
خیلی که سخت بگذرد و تحمل نداشته باشی می توانی اظهار پشیمانی و ندامت کرده و درخواست عفو داشته باشید.
قطعا خیلی هم استقبال می کنند.
هرچند که در زندانی مثل ساواک شکنجه و شکنجه گر هست و شرایط استثنائی هم وجود دارد.
ولی در اسارت تا فرسنگها دورتر از دیوار زندان آن دور ترها هم بوی از وطن به مشام نمی رسد.
خیلی که شانس داشته باشی نماینده صلیب سرخ جهانی زیارت کرده باشی و هر از چندگاهی نامه ای آنهم اگر از هفت خان رستم حزب بعث و منافقین جان سالم بدر برده باشد.
در اسارت اگر جان سالم بدر ببری باید منتظر پایان جنگ باشی تازه پس از پایان جنگ هم اگر حالت نه جنگ و نه صلح طولانی نشود و مفقود هم نباشی.
فقط انتظار ، انتظار و انتظار برای آینده‌ای نامعلوم.
در و دیوار با آدم قهر است بیرون از اردوگاه هم نا امن تر از داخل ، اگر گیر مردم هم بیفتی باز مهمان اردوگاه هستی .
روانشناسان استرسهای وارده بر انسان را از نظر شدت و ضعف در شش وجه طبقه بندی که برای اسرا آخرین درجه فشار روانی در نظر گرفته‌اند.
با همه این اوصاف چون آزادگان دارای آرمان و هدفی مقدس بودند این شرایط نتوانست آنها را در هم بشکند و همچنان که در یکی از قسمتهای قبلی اشاره کردم کارشناسان صلیب سرخ جهانی هم ضمن تعجب از ایستادگی آزادگان در آن شرایط به آن اعتراف کرده اند.
...ادامه دارد
