قسمت 73 - برنامه های غذایی اردوگاه ( چای)

برنامه های غذایی اردوگاه ( چای)

 

🍮چای

بعد از حدود پنج الی شش ماه  ، چای در برنامه غذایی اردوگاه قرار می گیرد.

مقدار مصرف چای خشک و سهمیه هر اسیر.

یک بسته نیم کیلویی چای برای حدود هزار نفر در دو دیگ آب جوش که به هر نفر حدوداً نصف لیوان معمولی کمتر ـ بیشتر ، چای می رسید که تقریبا راضی کننده بود.

روش دم کردن و در واقع پخت چای هم بدین شکل بود که نیم کیلو چای را در دیگ آب ، جوشانده و قبل از غروب آفتاب و در واقع قبل از پایان آزاد باش و انتقال اسرا به بندها بین آسایشگاهها توزیع می شد.

کلا بعد از آمارگیری پایان روز که افسر نگهبان از بیرون اردوگاه جهت ثبت و ضبط آمار اسرا مراجعه می‌کردند حق باز کردن درِ آسایشگاهها بدون اجازه و هماهنگی وجود نداشت و توزیع شام و چای و هر امر دیگری باید قبل از اخذ امار انجام شود.

در روز های اول ، چای خشک را داخل دیگ ریخته می‌شود ولی با ابتکار عزیزان آشپز چای را داخل یکی از کیسه‌های حمل گوشت ریخته و تفاله آن گرفته می‌شود .

پس از مشاهده چای بدون تفاله توسط  نگهبانان عراقی این روش ساده مورد تعجب آنها واقع و خود نیز از این ابتکار استفاده می کنند.

چای را همان ابتدا با شکر شیرین می کردند و مصرف قند با چای مخصوص ما ایرانی هاست .

نحوه توزیع چای :

از هر آسایشگاه دو نفر با در دست داشتن یک سطل پلاستیکی با حجم حدود ۲۵ لیتر به آشپزخانه مراجعه و چای را دریافت وپس از مراجعه به آسایشگاه جهت گرم نگه داشتن آن تا زمان مصرف شام که حدود دو ساعتی زمان باقی بود با پیچیدن چند عدد پتو اطراف آن  از سرد شدن چای جلوگیری می کردند.

جالب است که این روش گرم نگه داشتن چای نیز مورد تعجب نگهبانهای عراقی واقع می شود.

لازم بذکر است به مرور بچه ها با ابتکاری ساده اقدام به ساخت المنت  نموده و در مواردی محدود اقدام به گرم کردن چای و آب می نمایند و در مواردی که بطور اتفاقی بخار ناشی از حرارت بالای آبی که توسط المنت گرم شده  مورد تعجب نگهبان واقع می شود باز بچه ها به جریان پتو متوسل می‌شوند .

البته هیچ گونه پریزی در آسایشگاهها وجود نداشت و بچه ها از سیم برق مهتابی ها که در بعضی از نقاط روی کار کشیده شده بود مخفیانه استفاده می کردند